Bir süredir yazamıyorum evet.. Yaklaşık üç hafta önce yazmışım en son, belki çokta uzun bir süre değil ama her hafta yazınca çok uzun geliyor insana..
Bu sürede bana mail atan, halimi hatrımı soranlara çok, çok teşekkür ediyorum..
Biraz can sıkıcı olaylar yaşadım son zamanlarda, o yüzden elim bir türlü gitmedi yazmaya..
Belki çok önemli şeyler değil ama hepsinin bir hafta gibi kısa bir süre de arka arkaya yaşanması canımı sıktı biraz..
Özellikle de son yaşadığım.. İnsanların emeklerini çalan, sonra da resmen dalga geçen insanları hiç mi hiç anlamıyorum..
İyisi mi baştan yazayım ben..
Önce ilk defa arabamızı çarptım! İstanbul'da bayan şoför olmak zor! İstanbul'da bayan şoförseniz eğer, pür dikkat izlenirsiniz, gözler hep üzerinizdedir, durduk yerde kornalara maruz kalırsınız ve daha bin bir türlü şeyle sizin sabrınız denenir.. Başlarda çok canım sıkıldı ve başıma ilk defa böyle bir şey geldiğinden bayağı üzülmüştüm.. Sonraları eşimin de desteği ile cana geleceğine mala gelsin dedik..
Bir iki gün sonra da yataktan kalkamayacak kadar rahatsızlandım, gecenin bir körü hastane, serumlar ve iğneler..
Ama en son olan şey ise çok canımı sıktı.. Rahatsızlandıktan bir iki gün sonra hastaneye gitmek için taksiye bindim. O kadar halsizdim ki, o dalgınlıkla telefonumu takside unutmuşum.. Ve unuttuğumu yarım saat sonra farkettim, canım çok sıkıldı çünkü telefonumu daha yeni almıştım... Yoksa bir telefon sadece evet.. Meğerse olaylar bundan sonra başlıyormuşta haberim yokmuş..
Uzun süre numaramı aradık, yaklaşık bir saat açan olmadı ve ardından telefonum kapandı..
Hemen telefonumun imei numarasını kapattırdım böylelikle çalan kişi telefonu ne kullanabilecek, ne de satabilecekti.. Bu arada savcılığa da başvurduk tabi..
Ertesi akşam annemden telefon, Didem telefonun bulundu dedi! Nasıl dedim anne seni aramaları ne alaka derken eşim annemi arayan numarayı arayıp telefonumu çalan! şahısla konuşmaya başladı..
Adam bizimle pazarlık yapmaya başlamaz mı??
Ona bin lira vermemiz karşılığında telefonu bize geri vereceği yoksa vermeyeceği yönünde bir pazarlık!!
Bir de daha ne dese beğenirsiniz.. Siz telefonu kapattırmışsınız kullanamıyorum lütfen açtırın kullanacağım diyor!! Delirmemek elde değil!!!
Hem bizden para istiyor hem de telefonu kullanmak! Pişkinliğe bakar mısınız? Artık bu kadar da olmaz dedik ama adam gayet rahattı.. Bizimle pazarlık üzerine pazarlık yaptı...
Son söylediği ise, ben size hesap numaramı vereyim, parayı hesabıma yatırın, sonrada bu telefonu açtırın kullanayım!! İnanın söyleyecek, yazacak bir şey bulamıyorum.. Yer yüzünde böyle insanlar olduğuna inanamıyorum.. Düşüncelerine, hayal gücüne, söylediklerine inanamıyorum..
Bizim de en son yaptığımız savcılığa ek bir dilekçe daha yazarak, arayan kişinin telefon numarası ile durumu bildirmek oldu.. Şuan ise henüz bir sonuç yok..
İnanın o kadar yorgunum ki, artık düşündüğüm ne telefon ne de değeri.. Hala adamın söylediklerinin şaşkınlığı içerisindeyim..
Ve ağzıma söyleyecek o kadar şey gelirken susuyorum sadece..
Çünkü biliyorum ki bu dünya da yahut öbür dünya da canı fazlasıyla yanacak...
Allah'a havale ediyorum...